 |
| ที่มา http://content.mthai.com/data/31/1/2008-12-04/31615/detail/images/1 |
"แม่รู้ว่าวันหนึ่งหนูจะมาที่นี่"ใกล้เที่ยงแล้วเมื่อรถเลี้ยวเข้าซอยเล็กที่แยกจากถนนใหญ่อันจอแจ ในทันทีนั้น การจราจรหนาแน่นเหมือนถอยห่างไปไกลกะทิเห็นคลองเล็กๆคู่ขนานไปกับถนนขวามือ มีต้าก้ามปูขึ้นเป็นระยะ ไม่มีอะไรเหมือนบ้านชายทะเลที่จากมาและแตกต่างอย่างลิบลับกับบ้ายริมคลองที่กะทิยังไม่กลับไปในตอนนี้ กระนั้นบ้านกลางเมืองก็ดึงดูดความสนใจของกะทิตั้งแต่นาทีแรกที่เข้ามา
ห้องโถงกลางปูหินอ่อน เสียงส้นรองเท้าของน้าฎาก้องสะท้อนอยู่ในความเงียบกะทิเดินตามน้าฎาขึ้นลิฟต์ไปชั้นสิบสาม น้ากันต์หันมาบอกว่า แม่ชอบเลขสิบสามตอนมาซื้อห้องชุดที่นี่ก็ถูกใจที่มีห้องว่างชั้นสิบสามพอดี
น้าฎากัดริมฝีปากก่อนจะส่งพวกกุญแจรูปดาวสีแดงให้กะทิไขเปิดเอง "พี่ภัทรสั่งไว้ให้ทิเป็นคนเปิดประตู" กะทิได้ยินเสียงน้าฎาหันไปพูดค่อยๆกับน้ากันต์ ดูเหมือนแม่จะวาดภาพสิ่งต่างๆทีี่เกิดขึ้นหลังจากแม่ไปแล้วโดยละเอียดกะทิไม่รูเสึกอึดอัด กลับรู้สึกเหมือนมีแม่อยู่ใกล้ๆช่วยคลายความรู้สึกโหวงเหวงว่างเปล่าในอกลงไปได้บ้าง
ในพวงกุญแจยังเหลือกุญแจอีกดอกที่ยังไม่ได้ไขประตู กะทิเข้าใจว่าเป็นห้องชั้นบนที่น้าฎายังไม่อยากให้กะทิขึ้นไป คงจะมีอะไรรอกะทิอยู่หลังประตูบานสุดท้ายบานนั้น บ่ายนี้กะทิจะขึ้นไปดู
"หนูคืออนาคตของแม่ตั้งแต่วันที่ชีวิตแม่นับถอยหลัง"ภายในห้องชั้นบนมืดสนิทก่อนที่ลุงตองจะรูดเปิดม่านหนาหนักเพื่่อรับแสงตะวันที่รับสาดส่องเข้ามา กะทิหยีตาสู้แสงและพบว่าตัวเองยืนอยู่ในห้องขนาดเท่ากับครึ่งหนึ่งของชั้นล่างจุดเด่นของห้องคือโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ของห้องสีขรึม เก้าอี้บุหนังตัวโตตั้งอยู่ด้านหลัง เชิญชวนให้กะทิเดินไปทรุดตัวลงนั่ง ลุงตองยืนกอดอก ทอดสายตาลงไปเบื้องล่าง มองจากตรงนี้เห็นสระว่ายน้ำเต็มตา น้ากันต์บอกว่ากะทิอยากว่ายน้ำตอนไหนก็ให้บอก น้ากันต์จะลงเป็นเพื่อน
"แม่ของกะทิจัดห้องนี้เองตั้งแต่ตอนเริ่มป่วยใหม่ๆก่อนหน้านั้นใช้เป็นห้องทำงานธรรมดา หนูทิดูของในห้องนี้วันเดียวคงไม่หมด แม่อยากให้หนูรู้จักแม่มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ถ้าไม่นับคุณตาคุณยายของหนู ลุงก็เป็นคนที่อยู่กับแม่มานานกว่าใคร แม่จึงเลือกลุงตองกับยายเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่ลุงตองกับแม่มาสนิทกับแม่ตอนอยู่รั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน บางคนเตรียมทำหนังสืองานศพตัวเองอย่างที่อยาหให้คนอยู่หลังรู้จัก แม่ของหนูทิจัดห้องนี้ไว้ให้หนูคนเดียวรวบรวมทุกอย่างในชีวิตมาไว้ที่นี่หนูที่อยากรู้จักแม่ตอนไหนของชีวิตก็ทำได้เลย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น